E460 - Celuloza

Funkcje: en:Carrier, Emulgator, Substancja utrzymująca wilgoć, Stabilizator, Substancja zagęszczająca

Celuloza – nierozgałęziony biopolimer, polisacharyd zbudowany liniowo z 3000–14 000 cząsteczek glukozy połączonych wiązaniami β-1‚4-glikozydowymi. Łańcuchy te mają długość około siedmiu mikrometrów. Wiązanie β przyczynia się do utworzenia sztywnych, długich nitek, które układają się równolegle, tworząc micele połączone mostkami wodorowymi. W czystej postaci celuloza jest białą, pozbawioną smaku i zapachu, nierozpuszczalną w wodzie substancją. W środowisku wodnym rozpuszcza się w odczynniku Schweizera. Ulega estryfikacji -podobnie jak alkohole-, co wykorzystuje się do wytwarzania azotanu oraz octanu celulozy. Jej trawienie umożliwia grupa enzymów zwanych celulazami. Jest składnikiem budulcowym ściany komórkowej roślin wyższych -np. drewno zawiera zwykle 45–50% celulozy, zaś bawełna ok. 90%- oraz niektórych glonów, grzybów i bakterii. Występuje z innymi substancjami podporowymi -np. ligniną, pektyną, hemicelulozą-. Najwięcej celulozy zawierają niektóre włókna, na przykład lnu lub juty, oraz włoski okrywające nasiona bawełny -nawet ponad 90%-. Na skalę przemysłową celulozę otrzymuje się z drewna metodą siarczynową lub natronową. Polega to na oddzieleniu -chemicznym rozłożeniu- ligniny od celulozy. - Wikipedia