E954 - Sacharyna i jej sole: sodowa potasowa i wapniowa

Funkcje: Substancja słodząca

Sacharyna -E954-, C7H5NO3S – organiczny związek chemiczny, imid kwasu o-sulfobenzoesowego stosowany jako sztuczny środek słodzący. Została odkryta w 1879 roku przez Ira Remsena i Constantina Fahlberga z Johns Hopkins University w USA. Sacharyna jest ok. 300 do 500 razy słodsza od sacharozy -stężenie, przy którym jest już wyczuwalna to 23 μmol/L – dla porównania: glukoza 80 mmol/l, a NaCl 100 μmol/l-, nie posiada jednak wartości odżywczych -nie jest trawiona przez organizm człowieka-. Nie powoduje próchnicy. Gorzkawo-metaliczny posmak maskuje jej stosowanie w mieszankach z cyklaminianami oraz aminokwasami. Sacharyna jest białą, krystaliczną substancją o temp. topnienia 228 °C. Trudno rozpuszczalna w zimnej, lepiej we wrzącej wodzie. Dobrze rozpuszcza się w glicerynie, eterze, benzenie, chloroformie itd. Najczęściej stosowana jako sól sodowa -sacharynian sodu; rozp. 670 g/l-, rzadziej potasowa i wapniowa. Stabilna w pH 2-7 i temperaturze poniżej 150 °C. Szybko ulega biodegradacji. - Wikipedia

Nazwy: Saccharine et ses sels, saccharinates, Saccharine, Saccharine de calcium, Saccharine de potassium, Saccharine de sodium, sels de Saccharine, saccharinate de calcium, saccharinate de potassium, saccharinate de sodium, Sulphimide benzoïque